Her hafta mutlaka yaşarsın küçükken okul sancısı büyüyünce iş sancısı gidilecek yer değişiyor ama o sancı hep aynı. Klasik pazartesi sendromu bugüne yine böyle başladım çalan alarma öfkeli bir bakış attım sonra zorla da olsa yataktan çıkıp keşke bugünde tatil olsa gibi hayallere kapıldım.
Aslında herşey o 15-20 dk içinde bitiyor alışıyorsun ve rutin hayata dönüyorsun ama asıl sendrom pazar gecesi başlıyor saatin yavaş geçmesini bekliyorum ama sanki inadına yapar gibi her zamankinden hızlı geçiyor.( en azından bana öyle geliyor.) Gideceğim yeri her ne kadar sevsem de erken kalkmak zorunda kalıyorsam illa bir naza çekiyorum sanki gitmekten başka çarem varmış gibi. Ha birde pazar gecesi o sancıyı çekiyorum.
Her neyse zorda olsa bir pazartesini daha atlattık darısı uykusuz kalmamayı umut ettiğim (hayal olduğunu biliyorum ama olsun düşünmekte güzel) diğer günlere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder